Signing, qua bewegwijzering en visuele communicatie met je doelgroep in de zorg-sector is een apart vak!
Het communiceren door een zorginstelling met haar patiënten/klanten en bezoekers luistert zeer nauw. Als instelling heb je namelijk een imago en daarom moet je je bewust zijn van het feit, wat je imago is en wat je identiteit. Wie wil je zijn als organisatie, wat wil je laten zien en uitdragen, maar daarnaast: hoe ziet je klant jou en welke emotie heeft die daarbij?
Welke emotie heeft die klant bij het bezoek en hoe kun je die klant -met gebruik van signing- maximaal in zijn comfort-zone houden of zelfs krijgen? Dat is en moet het doel zijn van een zorginstelling, die (via signing) communiceert met haar ‘klanten’.
Qua bewegwijzering geldt ook hier; de opdracht is geslaagd, wanneer je bezoek de weg naar de bewuste afdeling heeft gevonden, zonder dat deze heeft gemerkt, dat deze ‘gestuurd’ is. De bezoeker heeft namelijk onbewust de weg gevonden, die hij voorheen niet kende. Dat lijkt simpel, maar kijk maar eens in een ziekenhuis: Vaak staat er aan het begin een groot bord met namen van afdelingen, kleurcoderingen en/of plattegronden. Als je dit allemaal hebt bekeken en doorgrond en je snapt de bedoeling van het verwijs-systeem, dan heb je kans dat je de weg redelijk snel vindt!
Wat is er mis, met deze gedachtegang? Er is gedacht vanuit de ‘zender'; hoe ziet mijn organisatie eruit, waar zijn de afdelingen en hoe wijs ik mijn bezoek de weg? Dat is precies de denkfout!! Er is namelijk niet 1 keer de bezoeker benoemd! Hoe denkt de bezoeker, welke emotie heeft die bezoeker? Wat is belangrijk voor die bezoeker? Is het belangrijk en nodig om deze eerst een handleiding te geven en uit te leggen, hoe het gebouw is onderverdeeld? Of kun je direct de bezoeker ‘helpen’ door aan te geven, welke borden hij kan volgen voor afdeling X?
Belangrijkste onderscheid is, dat je niet denkt als ‘zender’, maar als ‘ontvanger’ van die boodschap! Goed voorbeeld vind ik hierbij: Als je een DOS/Windows computer gebruikte, moest je eerst de handleiding lezen, voor je goed met de machine kon werken. Als je Word of Xcell gebruikt, moet je eerst de handleiding lezen ofwel een cursus volgen, zodat je begrijpt hoe je het product gebruikt. Dit was exact, wat Steve Jobs (CEO Apple) niet wilde. Hij dacht anders, hij dacht als gebruiker/klant. Maak je product zo, dat iedereen het snapt en dat de machine doet, wat je wilt en het je helpt! Vanuit dat uitgangspunt, ontwikkelde hij de iPad en de Apps! Geen handleiding, geen cursus, je zet het apparaat aan en gaat aan de slag! Dat is denken vanuit de klant, zoals ook bij een geslaagde bewegwijzeringsproject!
