Wanneer ik in een ziekenhuis, Gemeentehuis of onderwijsinstelling kom, valt me vaak op, dat de bewegwijzering zo ingewikkeld is, dat je je eerst moet verdiepen in de gedachte van de maker.
Bij de centrale ingang een moederbord/basisbord met alle afdelingen, namen, kamers, etc. vermeld en daarbij nog een hele serie pijlen, code-nummers of kamernummers. En soms, als je geluk hebt, nog een legenda met uitleg over kamernummer-systeem, plattegrond van het gebouw per etage en ga zo maar door.
Je hoeft nog net geen cursus te volgen of een film te zien om het allemaal te begrijpen, maar gemakkelijk is het vaak ook niet. En daarin ben ik niet de enige. Jaarlijks wordt er onderzoek gedaan, naar de beleving onder bezoekers van kantoorgebouwen, zorginstellingen en overheidsgebouwen. Irritatie van bewegwijzering scoort al jaren een plaats in de Top 5!
Martini Ziekenhuis in Groningen, laat zelfs studenten een rapportage maken over de huidige interne en externe bewegwijzering om te zien waar en hoe dit verbeterd moet worden.
Signing en bewegwijzering is waarschijnlijk niet enkel een kwestie van bordjes op deuren schroeven. Dat kan natuurlijk, maar je loopt dus een serieus risico, dat je je klanten en bezoekers (en dus je eigen organisatie) geen dienst bewijst.
Van groot belang is, dat je steeds denkt en kijkt vanuit de bezoeker/klant. Op ieder moment van het traject, levert dit bord (of aanduiding) iets op voor de bezoeker? Ja of nee? Dit kost bij het voortraject energie en denkwerk, maar levert daarna geld en efficiëntie op en …….. een tevreden bezoeker en dus een positieve beleving van je organisatie.
