Wanneer je wilt communiceren als zender, is het goed om je te verplaatsen in de ontvanger. Hoe voelt hij zich tijdens de communicatie, wat is zijn/ haar verwachte humeur, etc.
Wanneer je bijvoorbeeld een lichtreclame gaat plaatsen of een andere vorm van buitenreclame, kan het zijn, dat je bedenkt als die zuil er toch komt en voor de investering geen verschil maakt, om dan maar zoveel mogelijk info erop te plaatsen of zo groot mogelijk te maken.
Echter gezien vanuit de kijker, die vaak voorbijrijdt, is dat teveel info danwel te groot op een relatief kleine plek. Het gevolg kan zijn, dat je als kijker de hoeveelheid negeert als een soort van natuurlijk afweersystem. Je systeem en hersenen kunnen een beperkt aantal bytes verwerken. Alle info die tot je komt is uit te drukken in aantallen bytes. Wanneer je aan het rijden bent, krijg je allerlei indrukken zoals de aanduidingen op de wegen als verkeersregels, reclameborden, opdrukken op auto’s etc. dit ‘verbruikt’ een aantal bytes. Vanuit deze wetenschap en qua communicatie met die voorbijganger is het goed om hiermee rekening te houden, zodat meer te bepalen beeld vanuit ontvanger wordt bepaald dan vanuit de zender, om beste rendement te krijgen uit je gezonden boodschap. Zoals wel vaker doet de afmeting er niet (alleen) toe.
Een relatie van me zit in de verzekeringsbranche. Hij had een lezing bijgewoond over de stroom van informatie die we tegenwoordig te verduren krijgen. De hoeveelheid informatie uitgedrukt in bytes is tegenwoordig gemiddeld zoveel dat deze hoeveelheid per dag gelijk is aan de input die een persoon in Middeleeuwen kreeg in zijn hele leven. Omdat dit de laatste jaren zo sterk is toegenomen, gaat een mens als natuurlijk afweersysteem scannen. Teveel aan info dat niet verwerkt kan worden, wordt al gefilterd door je eigen systeem en dus niet opgeslagen of opgenomen. Met die wetenschap, lijkt het dan ook voor de hand liggend dat je beter minder als meer kunt proberen over te brengen.
